21 septiembre, 2006

12 SEGUNDOS...



... DE OSCURIDAD... Así se llama el nuevo trabajo de Jorge, aunque lo que hoy vivimos unos cuantos en aquella sala fueron más de doce segundos... tres cuartos de hora de luz y buena música. La tensa espera en la cola ha valido la pena. Me ha acompañado Sílvia, que aunque no se sabía ni una canción, ha salido satisfecha del encuentro con el uruguayo...



Y creo que entre Jorge y yo (aunque él no lo sepa), ha nacido una linda historia de amor. Digo, nada de romanticismos ni locuras adolescentes. Acá no hay nada de descerebrado... Al fin di con aquel que es capaz de describir con total exactitud todo aquello que a mí me resulta tan difícil decir. Y además él le pone música... (!!!!!!!!)

Y hoy no he perdido ninguna entrada, ni he tenido que rezar en arameo para que alguien la encuentre y tenga la bondad de dármela a última hora. Hoy no ha habido nada de eso, porque por suerte el concierto era gratis (sino seguro que algo me pasa con el papelito!!!!). Hora y media haciendo cola, y como premio un lugar en primerísima fila. Ni Sílvia ni yo nos lo creíamos!!!! Si casi podíamos oler el perfume (muy varonil, por cierto) de Jorge!!!! mmmmmm...


Antes de empezar el espectáculo, los que estábamos allí reunidos hemos regalado a Jorge una emotiva canción de cumpleaños, y al terminar con los gallos ha subido una nena a darle una postal hecha por ella misma... Todos hemos suspirado, pero creo que las féminas hemos tocado el cielo cuando Jorge ha sonreído tímidamente a la nena y ha leído emocionado la tarjeta. A veces pienso que él aún no sabe que es el padre demis hijos (ejem, ejem...).

El hombre de la guitarra y los sonidos estrambóticos, nos ha deleitado con algunas de sus nuevas canciones (especial mención a "La vida es más compleja de lo que parece"), que seguro no nos va a costar nada interiorizar y aprender de memoria. Por ahí se ha olvidado de alguna línea de "Eco", pero claro está, todo se lo perdonamos!!!!

Mi objetivo para esta noche, era conseguir dos firmas del Drexler, pero no hemos podido acercarnos al susodicho porque "Buenafuente" nos lo ha secuestrado. Tenía que salir corriendo hacia el estudio de televisión. Así que Sílvia y yo hemos salido algo desanimadas. Yo, mascando el sabor de una derrota en toda regla. Nos dirigíamos a ahogar las penas en un vaso de coca cola, cuando hemos visto salir de un portal a Jorge. ¡Era nuestra oportunidad! Así que me he acercado a él y le he pedido hacerme una foto.
-Claro, guapa... - él aún no lo sabe, pero es el padre de mis hijos (!!!!!!)
Así que el Hombre me ha rodeado con un brazo la cintura y mientras yo sentía que las piernas se me convertían en pura gelatina, ha pegado su cara en la mía (para ponerse a mi altura... Es lo que tiene ser así de pequeñaja...). Luego nos hemos dado dos sonoros besos (que por cierto, van a pasar a los anales de mi historia personal!!!!). Para Sílvia también ha habido cariño!
Las despedidas no son lo mío, así que con el permiso de todos, me voy a mi habitación a seguir alargando esta mágica velada... Será hasta el 29 de noviembre, fecha en la que nos veremos de nuevo las caras... Quizás allí consiga esas dos firmas... Quizás...

 Posted by Picasa

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Drexler es capbussa en aquell terreny tan perillòs dels sentiments sense màscara d'una manera tan aclaparadora que poca cosa més puc dir...

Allò de l'altre dia només va ser un aperitiu que m'han obert les ganes de Jorge (jejeje)

Podré tornar a sentir aquests "12 segundos de oscuridad"??

Mil Petons!!!

Sílvia

AmA dijo...

Pero qué bien habla mi niña!!!! Moltíssimes gràcies per acompañar-me!!!! Si vols tornar a sentir al Jorge el 29 al Palau de la Música... Tot i que perquè puguis cantar les cançonetes mentre fas el marujo et puc gravar el CD!

Petonets, guapa

P.D: ell encara no ho sap, però és el pare dels meus fills. PER FAVORRRRRRRRRRRRRRRRR!!!!!
P.D: ¡Que viva el HOMBRE!
Amanda

Anónimo dijo...

12 canciones, 12 meses, 12 sentimientos, 12 maravillas, 12 causas, extrañamente, por una vez, ganadas.
¿Qué hace que a uno no se le pueda borrar la sonrisa de la boca después de escuchar este disco? ¿Acaso es que Jorge Drexler ha cambiado su discurso musical y ha dejado la honestidad intimista de lado pasándose al pop resultón? Nada más lejos de la realidad. De esa realidad que alimenta el silencio puro. Ese silencio absolutamente trascendente y necesario que él rompe de una forma tan magistral con ese temazo que da comienzo, nombre y sentido a este extraordinario viaje por el más acá, o por el menos allá, o qué sé yo, por ese fluido, ese algo tan bonito que sólo el propio Jorge sería capaz de expresar.

Además, en este octavo trabajo, Jorge Drexler ha cantado distinto (como nos reconocía hace muy poquito en la entrevista que saldrá publicada en el nº 46 de ZdeO), ya que en ocasiones ha entonado muy parecido a como lo hacía el mejor Franco Battitato hace casi una veintena de años, otras veces ha dotado a sus temas de esa alegría, de ese sentimiento vital que tan bien saben plasmar tanto Kevin Johansen como Paulino Moska (no obstante, ambos han colaborado en el disco, como también lo han hecho Arnaldo Antunes, Leonor Watling, María Rita y Pablo Drexler), y otras veces ha explorado territorios tan desconocidos como profundos, tan soleados y tan redondos como una torta hecha por una abuela sabia.
Y para guinda, “High and Dry”, una superversión de Radiohead que Drexler acerca a terrenos mucho más desnudos, a esos silencios que tan bien comprenden José González, el propio Drexler y muy poquitos elegidos más. Esos poquitos que son merecedores de que desde ZdeO les demos el título de disco de la semana.

Julianne Moore dijo...

Hola Amandita,

2 cositas:

primero la felicito por dar el primer paso para capturar al padre de tus futuros hijos, si se abrazaron y todo!

segundo, me compre el mismo vestido en Zara de Palma...jajaja..ya se q es un comentario adolecente y superficial..pero me causo gracia...si somos parecidas amigui!

besos
sole

Julianne Moore dijo...

se viene un capítulo e TELAV MELROSE PLACE protagonizado por Amanda Barcelona personaje inspirado en ti!..
jajaja...
ve el blog!